ჭადრაკი არის ძალიან პოპულარული ინტელექტუალური სპორტის სახეობა. ის ერთ-ერთი უძველესი თამაშია, რომელიც დღემდე დიდი პოპულარობით სარგებლობს მთელს მსოფლიოში. მიუხედვად იმისა, რომ მარტივი წესები აქვს სათამაშოდ რთულია. იმისათვის, რომ ადამიანი დაიხვეწოს ამ თამაშში საჭიროა ბევრი პრაქტიკა. ეს ყველაფერი იმიტომ, რომ ჭადრაკი არის მკაცრად ორიენტირებული თამაში სტრატეგიასა და ტაქტიკაზე, ანუ განსხვავებით კარტის და კამათლის თამაშებისაგან იგი არ არის დამოკიდებული ბედზე. ჭადრაკი ძალიან აზარტული და საინტერესო თამაშია. ის ანვითარებს ტვინს და აზროვნებას. არსებოს 2 ფერის ფიგურები, თეთრები და შავები. თამაშს ყოველთვის იწყებენ თეთრები. ინსტრუქციაში მოყვანილია ყველა ფიგურის განლაგების ადგილი და სვლები.
ჭადრაკი — ინტელექტუალური თამაში, რომელშიც ორგანულადაა შერწყმული ხელოვნების, მეცნიერებისა და სპორტის ელემენტები. ჭადრაკი ხელს უწყობს აზროვნების, ლოგიკის, ყურადღების კონცენტრაციის, თვითკრიტიკის განვითარებას, გამარჯვებისაკენ სწრაფვას და სხვა. ჭადრაკის თამაშში მკაფიოდ ვლინდება პიროვნების ხასიათის ინდივიდუალური თავისებურებანი. ჭადრაკის პარტიას თამაშობს ორი პარტნიორი („თეთრი“ და „შავი“ ფიგურებით) კვადრატული, მუქი და ღია ფერის 64-უჯრედიან დაფაზე ყოველ პარტნიორს აქვს 8 ფიგურა (მეფე, ლაზიერი, 2 ეტლი, 2 მხედარი, 2 კუ და 8 პაიკი)ჭადრაკი აღმოცენდა როგორც სამხედრო თამაში. უძველესი ინდური ჭადრაკი- ჩატურანგა-ოთხი სახეობის ჯარის ბრძოლის იმიტაცია იყო (,,ჩატურ-ოთხი, ,,ანგა-რაზმი ან ჯარის ნაწილი). დაფაზე ფიგურების წყობა უძველესი ინდური ჯარის სახეობების განლაგების სქემას წააგავდა: ქვეითი ჯარი, მხედრობა, სპილოები, ეტლები... სხვადასხვა სამხედრო დოქტრინის მრავალი ასპექტი თავისებურად აისახა ჭადრაკის თამაშის განვითარების ისტორიაში. თუკი თავდაპირველად მოგებისატვის საკმარისი იყო მოწინაარმდეგის ყველა ფიგურის განადგურება, შემდეგ სამხედრო სტრატეგიის შეცვლასთან ერთად ჭადრაკის თამაშის საბოლოო მიზანიც შეიცვალა. ძველად ომში გამარჯვების საფუძვლად მოწინააღმდეგის რაც შეიძლება მეტი საბრძოლ ერთეულის განადგურება და მისი ტერიტორიის დაპყრობა ითვლებოდა,თანაც, ამას აღწევდნენ მსგავსი სამხედრო შენაერთების საკმაოდ ერთფეროვანი მოქმედებით. დაქუცმაცებული ფეოდალური სამფლობელოებისგან მძლავრი სახელმწიფოების შექმნასთან დაკავშირებით თანდათან მეტ როლს თამაშობს მთავარსარდალი, უფრო სწორედ, როგორც წესი, მეფე-სახელმწიფოს მეთაური. სწორედ წინამძღოლის სიკვდილი (ან მისი ტყვედ ჩავარდნა) ომში ხშირად იგივე იყო, რაც დამარცხება. გარდა ამისა, წარმოქმნილი სახელმწიფოების გაძლიერებასთან ერთად რთულდება არმიის ორგანიზაციის სისტემა, იქმნება მუდმივმოქმედი ჯარები, აუცილებელი ხდება მთელი ძალების კოორდინაცია, სწრაფი მობილიზაცია. ყოველივე ამან გამოხატულება პოვა ჭადრაკის თამაშის ახალ წესებში.ჭადრაკი მიზანი გახდა მეფის შეპყრობა და არა საბრძოლო ერთეულების განადგურება, გაიზადა ფიგურების მოქმედების რადიუსი მატი საბრძოლო შესაძლებლობანი. სამხედრო მოქმედებასა და საჭადრაკო ბრძოლას შორის კავშირი მხოლოდ ზედაპირული ( საილუსტრაციო ან ტერმინოლოგიური) ხასიათისა როდია, მას შეიძლება თვალი მივადევნოთ უფრო ღრმა დონეზე - უშუალოდ წადრაკის კანონების შესწავლის დროს. ტყუილად კი არ იყო ჭადრაკი დიდი მხედართმთავრების საყვარელი თამაში. არსებობს აზრი, რომ ძველ ინდოეთში ჭადრაკი მეთაურთა საწვრთნელ თამაშად ითვლებოდა.
თამაშის დაწყებისას საჭადრაკო დაფა დევს ისე, რომ თითოეულ მოთამაშეს თეთრი (ან ღია) ფერის უჯრა ქვედა მარჯვენა მხრიდან აქვს. საჭადრაკო ფიგურები ყოველთვის ერთნაირად ლაგდება. მეორე რიგი (ჰორიზონტალი) შევსებულია პაიკებით. ეტლები დგანან კუთხეებში, შემდეგ მხედრები მათ გვერდით, მათ მოჰყვებიან კუები, და ბოლოს ლაზიერი, რომელიც ყოველთვის დგას მის შესატყვის ფერზე (თეთრი ლაზიერი თეთრზე, შავი ლაზიერი შავზე), და მეფე - დარჩენილ უჯრაზე.
თითოეული 6 ფიგურიდან განსხვავებულად მოძრაობს. ფიგურებს არ შეუძლიათ გადაახტნენ სხვა ფიგურებს (ეს შეუძლია მხოლოდ მხედარს). ვერასოდეს დადგებიან იმ უჯრაზე, სადაც უკვე დგას იმავე ფერის (საკუთარი) ფიგურა. თუმცა მათ შეუძლიათ დადგნენ მეტოქის ფიგურის ადგილზე, რომელსაც ისინი იპყრობენ (ატყვევებენ). ფიგურებს ჩვეულებრივ განალაგებენ ისეთ პოზიციებზე, საიდანაც მათ შეეძლებათ დაატყვევონ სხვა ფიგურები (დგებიან დატყვევებული ფიგურის ადგილზე და ეცვლლებიან მათ დაფაზე), დაიცვან საკუთარი ფიგურები, როცა მათ ემუქრებათ დატყვევება, ან კიდე გააკონტროლონ მნიშვნელოვანი უჯრები თამაშში.
მეფე არის ყველაზე მნიშვნელოვანი ფიგურა, მაგრამ ერთ-ერთი ყველაზე სუსტიც. მეფეს შეუძლია მხოლოდ ერთი უჯრით გადაადგილება ნებისმიერი მიმართულებით - ზემოთ, ქვემოთ, გვერდებზე, და დიაგონალურად. მეფე ვერასოდეს დააყენებს თავს ქიშის ქვეშ (სადაც მისი აყვანა იქნება შესაძლებელი). როცა მეფეს უტევს სხვა ფიგურა, ამას ეწოდება "ქიში".
ლაზიერი ყველაზე ძლიერი ფიგურაა. მას შეუძლია ნებისმიერი სწორი მიმართულებით მოძრაობა - წინ, უკან, გვერდებზე, და დიაგონალურად - მანამ, სანამ საკუთარ ფიგურებს არ შეეხება. და, როგორც სხვა ფიგურების შემთხვევაში, თუკი ლაზიერი აიყვანს ოპონენტის ფიგურას, მისი სვლა დასრულებულია. შენიშნეთ, თუ როგორ იყვანს თეთრი ლაზიერი შავ ლაზიერს და ამის შემდეგ შავი მეფე იძულებულია გადაადგილდეს.
ეტლს შეუძლია გადაადგილდეს იმდენად შორს, რამდენადაც უნდა, მაგრამ მხოლოდ წინ, უკან, და გვერდებზე. ეტლები განსაკუთრებით ძლიერი ფიგურები არიან მაშინ, როცა ერთმანეთს იცავენ და ერთად მოქმედებენ!
კუს შეუძლია გადაადგილდეს იმდენად შორს, რამდენადაც სურს, მაგრამ მხოლოდ დიაგონალურად. თითოეული კუ იწყებს ერთ ფერზე (ღია ან მუქ) და უნდა დარჩეს ამავე ფერზე. კუები ერთად კარგად მოქმედებენ, რადგან ერთმანეთის სისუსტეებს ავსებენ.
მხედრები სხვა ფიგურებისაგან ძალზე განსხვავებულად მოძრაობენ - ისინი მიდიან ორი უჯრით ერთი მიმართულებით, და შემდეგ აკეთებენ კიდევ ერთ სვლას 90 გრადუსიანი კუთხით, ზუსტად "L"-ის ფორმით. მხედარი, აგრეთვე, ერთადერთი ფიგურაა, რომელსაც შეუძლია სხვა ფიგურებს გადაახტეს.
პაიკები გამონაკლისები არიან, რადგან ისინი მოძრაობენ და იყვანენ ოპონენტის ფიგურას განსხვავებული გზებით: ისინი მოძრაობენ პირდაპირ, მაგრამ იყვანენ დიაგონალზე. პაიკებს შეუძლიათ მხოლოდ ერთი უჯრით წინ გადაადგილება თითოეული მოძრაობისას, გარდა თავიანთი პირველი სვლისა, როცა მათ შეუძლიათ 2 უჯრით წინ გადაადგილება. პაიკები იყვანენ მხოლოდ მათ წინა დიაგონალურ უჯრაზე. პაიკებს არ შეუძლიათ მოძრაობა ან აყვანა უკან. თუკი ფიგურა არის მოცემული პაიკის წინ, მაშინ პაიკს არ შეუძლია არც მისი აყვანა და არც წინ გადაადგილება.
ჭადრაკი არის ძალიან პოპულარული ინტელექტუალური სპორტის სახეობა. ის ერთ-ერთი უძველესი თამაშია, რომელიც დღემდე დიდი პოპულარობით სარგებლობს მთელს მსოფლიოში. მიუხედვად იმისა, რომ მარტივი წესები აქვს სათამაშოდ რთულია. იმისათვის, რომ ადამიანი დაიხვეწოს ამ თამაშში საჭიროა ბევრი პრაქტიკა. ეს ყველაფერი იმიტომ, რომ ჭადრაკი არის მკაცრად ორიენტირებული თამაში სტრატეგიასა და ტაქტიკაზე, ანუ განსხვავებით კარტის და კამათლის თამაშებისაგან იგი არ არის დამოკიდებული ბედზე. ჭადრაკი ძალიან აზარტული და საინტერესო თამაშია. ის ანვითარებს ტვინს და აზროვნებას. არსებოს 2 ფერის ფიგურები, თეთრები და შავები. თამაშს ყოველთვის იწყებენ თეთრები. ინსტრუქციაში მოყვანილია ყველა ფიგურის განლაგების ადგილი და სვლები.
ჭადრაკი — ინტელექტუალური თამაში, რომელშიც ორგანულადაა შერწყმული ხელოვნების, მეცნიერებისა და სპორტის ელემენტები. ჭადრაკი ხელს უწყობს აზროვნების, ლოგიკის, ყურადღების კონცენტრაციის, თვითკრიტიკის განვითარებას, გამარჯვებისაკენ სწრაფვას და სხვა. ჭადრაკის თამაშში მკაფიოდ ვლინდება პიროვნების ხასიათის ინდივიდუალური თავისებურებანი. ჭადრაკის პარტიას თამაშობს ორი პარტნიორი („თეთრი“ და „შავი“ ფიგურებით) კვადრატული, მუქი და ღია ფერის 64-უჯრედიან დაფაზე ყოველ პარტნიორს აქვს 8 ფიგურა (მეფე, ლაზიერი, 2 ეტლი, 2 მხედარი, 2 კუ და 8 პაიკი)ჭადრაკი აღმოცენდა როგორც სამხედრო თამაში. უძველესი ინდური ჭადრაკი- ჩატურანგა-ოთხი სახეობის ჯარის ბრძოლის იმიტაცია იყო (,,ჩატურ-ოთხი, ,,ანგა-რაზმი ან ჯარის ნაწილი). დაფაზე ფიგურების წყობა უძველესი ინდური ჯარის სახეობების განლაგების სქემას წააგავდა: ქვეითი ჯარი, მხედრობა, სპილოები, ეტლები... სხვადასხვა სამხედრო დოქტრინის მრავალი ასპექტი თავისებურად აისახა ჭადრაკის თამაშის განვითარების ისტორიაში. თუკი თავდაპირველად მოგებისატვის საკმარისი იყო მოწინაარმდეგის ყველა ფიგურის განადგურება, შემდეგ სამხედრო სტრატეგიის შეცვლასთან ერთად ჭადრაკის თამაშის საბოლოო მიზანიც შეიცვალა. ძველად ომში გამარჯვების საფუძვლად მოწინააღმდეგის რაც შეიძლება მეტი საბრძოლ ერთეულის განადგურება და მისი ტერიტორიის დაპყრობა ითვლებოდა,თანაც, ამას აღწევდნენ მსგავსი სამხედრო შენაერთების საკმაოდ ერთფეროვანი მოქმედებით. დაქუცმაცებული ფეოდალური სამფლობელოებისგან მძლავრი სახელმწიფოების შექმნასთან დაკავშირებით თანდათან მეტ როლს თამაშობს მთავარსარდალი, უფრო სწორედ, როგორც წესი, მეფე-სახელმწიფოს მეთაური. სწორედ წინამძღოლის სიკვდილი (ან მისი ტყვედ ჩავარდნა) ომში ხშირად იგივე იყო, რაც დამარცხება. გარდა ამისა, წარმოქმნილი სახელმწიფოების გაძლიერებასთან ერთად რთულდება არმიის ორგანიზაციის სისტემა, იქმნება მუდმივმოქმედი ჯარები, აუცილებელი ხდება მთელი ძალების კოორდინაცია, სწრაფი მობილიზაცია. ყოველივე ამან გამოხატულება პოვა ჭადრაკის თამაშის ახალ წესებში.ჭადრაკი მიზანი გახდა მეფის შეპყრობა და არა საბრძოლო ერთეულების განადგურება, გაიზადა ფიგურების მოქმედების რადიუსი მატი საბრძოლო შესაძლებლობანი. სამხედრო მოქმედებასა და საჭადრაკო ბრძოლას შორის კავშირი მხოლოდ ზედაპირული ( საილუსტრაციო ან ტერმინოლოგიური) ხასიათისა როდია, მას შეიძლება თვალი მივადევნოთ უფრო ღრმა დონეზე - უშუალოდ წადრაკის კანონების შესწავლის დროს. ტყუილად კი არ იყო ჭადრაკი დიდი მხედართმთავრების საყვარელი თამაში. არსებობს აზრი, რომ ძველ ინდოეთში ჭადრაკი მეთაურთა საწვრთნელ თამაშად ითვლებოდა.
თამაშის დაწყებისას საჭადრაკო დაფა დევს ისე, რომ თითოეულ მოთამაშეს თეთრი (ან ღია) ფერის უჯრა ქვედა მარჯვენა მხრიდან აქვს. საჭადრაკო ფიგურები ყოველთვის ერთნაირად ლაგდება. მეორე რიგი (ჰორიზონტალი) შევსებულია პაიკებით. ეტლები დგანან კუთხეებში, შემდეგ მხედრები მათ გვერდით, მათ მოჰყვებიან კუები, და ბოლოს ლაზიერი, რომელიც ყოველთვის დგას მის შესატყვის ფერზე (თეთრი ლაზიერი თეთრზე, შავი ლაზიერი შავზე), და მეფე - დარჩენილ უჯრაზე.
თითოეული 6 ფიგურიდან განსხვავებულად მოძრაობს. ფიგურებს არ შეუძლიათ გადაახტნენ სხვა ფიგურებს (ეს შეუძლია მხოლოდ მხედარს). ვერასოდეს დადგებიან იმ უჯრაზე, სადაც უკვე დგას იმავე ფერის (საკუთარი) ფიგურა. თუმცა მათ შეუძლიათ დადგნენ მეტოქის ფიგურის ადგილზე, რომელსაც ისინი იპყრობენ (ატყვევებენ). ფიგურებს ჩვეულებრივ განალაგებენ ისეთ პოზიციებზე, საიდანაც მათ შეეძლებათ დაატყვევონ სხვა ფიგურები (დგებიან დატყვევებული ფიგურის ადგილზე და ეცვლლებიან მათ დაფაზე), დაიცვან საკუთარი ფიგურები, როცა მათ ემუქრებათ დატყვევება, ან კიდე გააკონტროლონ მნიშვნელოვანი უჯრები თამაშში.
მეფე არის ყველაზე მნიშვნელოვანი ფიგურა, მაგრამ ერთ-ერთი ყველაზე სუსტიც. მეფეს შეუძლია მხოლოდ ერთი უჯრით გადაადგილება ნებისმიერი მიმართულებით - ზემოთ, ქვემოთ, გვერდებზე, და დიაგონალურად. მეფე ვერასოდეს დააყენებს თავს ქიშის ქვეშ (სადაც მისი აყვანა იქნება შესაძლებელი). როცა მეფეს უტევს სხვა ფიგურა, ამას ეწოდება "ქიში".
ლაზიერი ყველაზე ძლიერი ფიგურაა. მას შეუძლია ნებისმიერი სწორი მიმართულებით მოძრაობა - წინ, უკან, გვერდებზე, და დიაგონალურად - მანამ, სანამ საკუთარ ფიგურებს არ შეეხება. და, როგორც სხვა ფიგურების შემთხვევაში, თუკი ლაზიერი აიყვანს ოპონენტის ფიგურას, მისი სვლა დასრულებულია. შენიშნეთ, თუ როგორ იყვანს თეთრი ლაზიერი შავ ლაზიერს და ამის შემდეგ შავი მეფე იძულებულია გადაადგილდეს.
ეტლს შეუძლია გადაადგილდეს იმდენად შორს, რამდენადაც უნდა, მაგრამ მხოლოდ წინ, უკან, და გვერდებზე. ეტლები განსაკუთრებით ძლიერი ფიგურები არიან მაშინ, როცა ერთმანეთს იცავენ და ერთად მოქმედებენ!
კუს შეუძლია გადაადგილდეს იმდენად შორს, რამდენადაც სურს, მაგრამ მხოლოდ დიაგონალურად. თითოეული კუ იწყებს ერთ ფერზე (ღია ან მუქ) და უნდა დარჩეს ამავე ფერზე. კუები ერთად კარგად მოქმედებენ, რადგან ერთმანეთის სისუსტეებს ავსებენ.
მხედრები სხვა ფიგურებისაგან ძალზე განსხვავებულად მოძრაობენ - ისინი მიდიან ორი უჯრით ერთი მიმართულებით, და შემდეგ აკეთებენ კიდევ ერთ სვლას 90 გრადუსიანი კუთხით, ზუსტად "L"-ის ფორმით. მხედარი, აგრეთვე, ერთადერთი ფიგურაა, რომელსაც შეუძლია სხვა ფიგურებს გადაახტეს.
პაიკები გამონაკლისები არიან, რადგან ისინი მოძრაობენ და იყვანენ ოპონენტის ფიგურას განსხვავებული გზებით: ისინი მოძრაობენ პირდაპირ, მაგრამ იყვანენ დიაგონალზე. პაიკებს შეუძლიათ მხოლოდ ერთი უჯრით წინ გადაადგილება თითოეული მოძრაობისას, გარდა თავიანთი პირველი სვლისა, როცა მათ შეუძლიათ 2 უჯრით წინ გადაადგილება. პაიკები იყვანენ მხოლოდ მათ წინა დიაგონალურ უჯრაზე. პაიკებს არ შეუძლიათ მოძრაობა ან აყვანა უკან. თუკი ფიგურა არის მოცემული პაიკის წინ, მაშინ პაიკს არ შეუძლია არც მისი აყვანა და არც წინ გადაადგილება.
ჭადრაკი — ინტელექტუალური თამაში, რომელშიც ორგანულადაა შერწყმული ხელოვნების, მეცნიერებისა და სპორტის ელემენტები. ჭადრაკი ხელს უწყობს აზროვნების, ლოგიკის, ყურადღების კონცენტრაციის, თვითკრიტიკის განვითარებას, გამარჯვებისაკენ სწრაფვას და სხვა. ჭადრაკის თამაშში მკაფიოდ ვლინდება პიროვნების ხასიათის ინდივიდუალური თავისებურებანი. ჭადრაკის პარტიას თამაშობს ორი პარტნიორი („თეთრი“ და „შავი“ ფიგურებით) კვადრატული, მუქი და ღია ფერის 64-უჯრედიან დაფაზე ყოველ პარტნიორს აქვს 8 ფიგურა (მეფე, ლაზიერი, 2 ეტლი, 2 მხედარი, 2 კუ და 8 პაიკი)ჭადრაკი აღმოცენდა როგორც სამხედრო თამაში. უძველესი ინდური ჭადრაკი- ჩატურანგა-ოთხი სახეობის ჯარის ბრძოლის იმიტაცია იყო (,,ჩატურ-ოთხი, ,,ანგა-რაზმი ან ჯარის ნაწილი). დაფაზე ფიგურების წყობა უძველესი ინდური ჯარის სახეობების განლაგების სქემას წააგავდა: ქვეითი ჯარი, მხედრობა, სპილოები, ეტლები... სხვადასხვა სამხედრო დოქტრინის მრავალი ასპექტი თავისებურად აისახა ჭადრაკის თამაშის განვითარების ისტორიაში. თუკი თავდაპირველად მოგებისატვის საკმარისი იყო მოწინაარმდეგის ყველა ფიგურის განადგურება, შემდეგ სამხედრო სტრატეგიის შეცვლასთან ერთად ჭადრაკის თამაშის საბოლოო მიზანიც შეიცვალა. ძველად ომში გამარჯვების საფუძვლად მოწინააღმდეგის რაც შეიძლება მეტი საბრძოლ ერთეულის განადგურება და მისი ტერიტორიის დაპყრობა ითვლებოდა,თანაც, ამას აღწევდნენ მსგავსი სამხედრო შენაერთების საკმაოდ ერთფეროვანი მოქმედებით. დაქუცმაცებული ფეოდალური სამფლობელოებისგან მძლავრი სახელმწიფოების შექმნასთან დაკავშირებით თანდათან მეტ როლს თამაშობს მთავარსარდალი, უფრო სწორედ, როგორც წესი, მეფე-სახელმწიფოს მეთაური. სწორედ წინამძღოლის სიკვდილი (ან მისი ტყვედ ჩავარდნა) ომში ხშირად იგივე იყო, რაც დამარცხება. გარდა ამისა, წარმოქმნილი სახელმწიფოების გაძლიერებასთან ერთად რთულდება არმიის ორგანიზაციის სისტემა, იქმნება მუდმივმოქმედი ჯარები, აუცილებელი ხდება მთელი ძალების კოორდინაცია, სწრაფი მობილიზაცია. ყოველივე ამან გამოხატულება პოვა ჭადრაკის თამაშის ახალ წესებში.ჭადრაკი მიზანი გახდა მეფის შეპყრობა და არა საბრძოლო ერთეულების განადგურება, გაიზადა ფიგურების მოქმედების რადიუსი მატი საბრძოლო შესაძლებლობანი. სამხედრო მოქმედებასა და საჭადრაკო ბრძოლას შორის კავშირი მხოლოდ ზედაპირული ( საილუსტრაციო ან ტერმინოლოგიური) ხასიათისა როდია, მას შეიძლება თვალი მივადევნოთ უფრო ღრმა დონეზე - უშუალოდ წადრაკის კანონების შესწავლის დროს. ტყუილად კი არ იყო ჭადრაკი დიდი მხედართმთავრების საყვარელი თამაში. არსებობს აზრი, რომ ძველ ინდოეთში ჭადრაკი მეთაურთა საწვრთნელ თამაშად ითვლებოდა.
თამაშის დაწყებისას საჭადრაკო დაფა დევს ისე, რომ თითოეულ მოთამაშეს თეთრი (ან ღია) ფერის უჯრა ქვედა მარჯვენა მხრიდან აქვს. საჭადრაკო ფიგურები ყოველთვის ერთნაირად ლაგდება. მეორე რიგი (ჰორიზონტალი) შევსებულია პაიკებით. ეტლები დგანან კუთხეებში, შემდეგ მხედრები მათ გვერდით, მათ მოჰყვებიან კუები, და ბოლოს ლაზიერი, რომელიც ყოველთვის დგას მის შესატყვის ფერზე (თეთრი ლაზიერი თეთრზე, შავი ლაზიერი შავზე), და მეფე - დარჩენილ უჯრაზე.
თითოეული 6 ფიგურიდან განსხვავებულად მოძრაობს. ფიგურებს არ შეუძლიათ გადაახტნენ სხვა ფიგურებს (ეს შეუძლია მხოლოდ მხედარს). ვერასოდეს დადგებიან იმ უჯრაზე, სადაც უკვე დგას იმავე ფერის (საკუთარი) ფიგურა. თუმცა მათ შეუძლიათ დადგნენ მეტოქის ფიგურის ადგილზე, რომელსაც ისინი იპყრობენ (ატყვევებენ). ფიგურებს ჩვეულებრივ განალაგებენ ისეთ პოზიციებზე, საიდანაც მათ შეეძლებათ დაატყვევონ სხვა ფიგურები (დგებიან დატყვევებული ფიგურის ადგილზე და ეცვლლებიან მათ დაფაზე), დაიცვან საკუთარი ფიგურები, როცა მათ ემუქრებათ დატყვევება, ან კიდე გააკონტროლონ მნიშვნელოვანი უჯრები თამაშში.
მეფე არის ყველაზე მნიშვნელოვანი ფიგურა, მაგრამ ერთ-ერთი ყველაზე სუსტიც. მეფეს შეუძლია მხოლოდ ერთი უჯრით გადაადგილება ნებისმიერი მიმართულებით - ზემოთ, ქვემოთ, გვერდებზე, და დიაგონალურად. მეფე ვერასოდეს დააყენებს თავს ქიშის ქვეშ (სადაც მისი აყვანა იქნება შესაძლებელი). როცა მეფეს უტევს სხვა ფიგურა, ამას ეწოდება "ქიში".
ლაზიერი ყველაზე ძლიერი ფიგურაა. მას შეუძლია ნებისმიერი სწორი მიმართულებით მოძრაობა - წინ, უკან, გვერდებზე, და დიაგონალურად - მანამ, სანამ საკუთარ ფიგურებს არ შეეხება. და, როგორც სხვა ფიგურების შემთხვევაში, თუკი ლაზიერი აიყვანს ოპონენტის ფიგურას, მისი სვლა დასრულებულია. შენიშნეთ, თუ როგორ იყვანს თეთრი ლაზიერი შავ ლაზიერს და ამის შემდეგ შავი მეფე იძულებულია გადაადგილდეს.
ეტლს შეუძლია გადაადგილდეს იმდენად შორს, რამდენადაც უნდა, მაგრამ მხოლოდ წინ, უკან, და გვერდებზე. ეტლები განსაკუთრებით ძლიერი ფიგურები არიან მაშინ, როცა ერთმანეთს იცავენ და ერთად მოქმედებენ!
კუს შეუძლია გადაადგილდეს იმდენად შორს, რამდენადაც სურს, მაგრამ მხოლოდ დიაგონალურად. თითოეული კუ იწყებს ერთ ფერზე (ღია ან მუქ) და უნდა დარჩეს ამავე ფერზე. კუები ერთად კარგად მოქმედებენ, რადგან ერთმანეთის სისუსტეებს ავსებენ.
მხედრები სხვა ფიგურებისაგან ძალზე განსხვავებულად მოძრაობენ - ისინი მიდიან ორი უჯრით ერთი მიმართულებით, და შემდეგ აკეთებენ კიდევ ერთ სვლას 90 გრადუსიანი კუთხით, ზუსტად "L"-ის ფორმით. მხედარი, აგრეთვე, ერთადერთი ფიგურაა, რომელსაც შეუძლია სხვა ფიგურებს გადაახტეს.
პაიკები გამონაკლისები არიან, რადგან ისინი მოძრაობენ და იყვანენ ოპონენტის ფიგურას განსხვავებული გზებით: ისინი მოძრაობენ პირდაპირ, მაგრამ იყვანენ დიაგონალზე. პაიკებს შეუძლიათ მხოლოდ ერთი უჯრით წინ გადაადგილება თითოეული მოძრაობისას, გარდა თავიანთი პირველი სვლისა, როცა მათ შეუძლიათ 2 უჯრით წინ გადაადგილება. პაიკები იყვანენ მხოლოდ მათ წინა დიაგონალურ უჯრაზე. პაიკებს არ შეუძლიათ მოძრაობა ან აყვანა უკან. თუკი ფიგურა არის მოცემული პაიკის წინ, მაშინ პაიკს არ შეუძლია არც მისი აყვანა და არც წინ გადაადგილება.
.
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder